Z pewnością nie można wątpić, że wiara chrześcijańska należy w sposób radykalny
i decydujący do fundamentów kultury europejskiej. Chrześcijaństwo bowiem nadało kształt Europie, zaszczepiając w niej pewne podstawowe wartości. Także współczesna Europa, która dała światu ideał demokracji i prawa człowieka, czerpie swe wartości z dziedzictwa chrześcijańskiego. Bardziej niż jako miejsce geograficzne można ją określić jako «pojęcie w głównej mierze kulturowe i historyczne, które znamionuje rzeczywistość zrodzoną jako kontynent również dzięki jednoczącej sile chrześcijaństwa, które zdołało zintegrować między sobą różne ludy
i kultury, i jest ściśle związane z całą kulturą europejską».
Jednak dzisiejsza Europa, w tym samym czasie,
gdy umacnia i poszerza swą jedność gospodarczą
i polityczną, przeżywa -- jak się zdaje -- głęboki kryzys wartości. Choć dysponuje większymi środkami, sprawia wrażenie, że brakuje jej rozmachu, by wypracować wspólny plan i przywrócić motyw nadziei swoim mieszkańcom.
W procesie przekształceń, jakie się dokonują, Europa powołana jest przede wszystkim do tego, by odnalazła swą prawdziwą tożsamość. Choć bowiem powstała ona jako rzeczywistość bardzo niejednorodna, musi wypracować nowy wzorzec jedności w różnorodności, wspólnoty narodów pojednanych, otwartej na inne kontynenty
i włączonej w aktualny proces globalizacji. (...)
Unia Europejska wciąż się poszerza.
Do uczestniczenia w niej w bliższym lub dalszym terminie powołane są wszystkie narody podzielające jej podstawowe dziedzictwo. (...) Jest rzeczą niezwykle ważną, by w procesie integracji kontynentu wziąć pod uwagę, że jedność nie będzie trwała, jeśli zostanie sprowadzona jedynie
do wymiaru geograficznego i ekonomicznego;
że musi ona polegać przede wszystkim na harmonii wartości, które winny się wyrażać w prawie
i w życiu.
Jan Paweł II: Posynodalna Adhortacja Apostolska: Ecclesia in Europa,
w Watykanie, 28 czerwca 2003
jeśli masz jakieś pytania, sugestie czy komentarze na temat wykładu to bardzo prosimy
Zagadnienia:
1.Chrześcijańskie korzenie Europy.
2.Analiza stanu obecnego.
3.Prognozy na przyszłość.
4. Ecclesia in Europa
> Jan Paweł II: posynodalna adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, Kościół w Europie z żywą uwagą towarzyszył swoim Biskupom, którzy zebrali się po raz drugi na Synodzie, aby rozważać temat: Jezus Chrystus żyjący w swoim Kościele źródłem nadziei dla Europy. Temat ten i ja, powtarzając słowa Pierwszego Listu św. Piotra, z moimi braćmi Biskupami pragnę głosić wszystkim chrześcijanom Europy na początku trzeciego tysiąclecia: «Nie obawiajcie się (...) i nie dajcie się zaniepokoić! Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest» (3, 14-15). Wezwanie to rozbrzmiewało nieustannie w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, z którym Synod, obradujący bezpośrednio przed jego rozpoczęciem, pozostawał w ścisłym związku, niby prowadząca do niego brama. Jubileusz był «jednym nieprzerwanym hymnem uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego», autentycznym «czasem pojednania i znakiem prawdziwej nadziei dla wszystkich, którzy wpatrują się w Chrystusa i w Jego Kościół». Pozostawiając nam w dziedzictwie radość życiodajnego spotkania z Chrystusem, który jest «wczoraj i dziś, ten sam także na wieki» (Hbr 13, 8), ukazał nam na nowo Pana Jezusa jako jedyny i nieprzemijający fundament prawdziwej nadziei. [w Rzymie, 2003]
> Jan Paweł II: Wiara chrześcijańska dziedzictwem Europy przemówienie do uczestników spotkania na temat «Kapłani a katecheza w Europie», «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu» (Mk 16, 15). Polecenie to skierował Pan do wszystkich ochrzczonych, lecz w odniesieniu do biskupów i kapłanów jest ono «głównym obowiązkiem» (por. Lumen gentium, 25). Kapłan, idąc za przykładem Chrystusa Dobrego Pasterza, powinien pomagać wspólnocie, aby zawsze realizowała swoje powołanie misyjne. Katechizacja w rodzinie, w świecie pracy, w szkole i na wyższej uczelni, prowadzona współczesnym językiem i za pośrednictwem mediów jest zadaniem kapłanów i świeckich, parafii i ruchów. Wszyscy są wezwani do współpracy w nowej ewangelizacji, aby pielęgnować i ożywiać pamięć o wspólnych chrześcijańskich korzeniach. Wiara chrześcijańska jest najbogatszym dziedzictwem, z którego mogą czerpać narody Europy, aby osiągnąć prawdziwy postęp duchowy, ekonomiczny i społeczny. [Watykan, 8 maja 2003]
